Qadimda bir kishi nuqul Allohga shukr qilar ekan.Tilidan "Alhamdulillah”so’zi tushmas ekan.Bu so’zni ko’p takror qilishini sababini so’raganlarga "Bandasining Yaratganiga shukri-Alhamdulillah demoqlikdir”,der ekan.Shu odamning ta’rifi mamlakat podshosining qulog’iga yetib borib,podshoh u odamni ko’rishni istab qolib,vazirini yuboribdi.
-Podshohimiz sizni ko’rmoqchilar,sizni saroyga taklif qiladilar,-debdi vazir.
-Mening saroyda qiladigan ishim yo’q,-debdi haligi kishi.Podshohingizni ko’rgim kelsa men huzuriga brogan bo’lardim.Modomiki.poshoh meni ko’rmoqchi ekan,u menikiga kelsin!
Vazir bu gapni podshohga yetkazibdi va podshoh u odamni jazolasa kerak deb,podshohni og’zini poylabdi.Podshoh esa ko’p shukr qiluvchi kishining vazirga bergan javobini obdon o’ylab,u odamd bir xislat borligini payqabdi va debdi:
-Rostdan,uning menda emas,menng unda ishim bor.Men o’zim u kishining huzuriga borishim kerak edi.Bu xatoni xoziroq tuzatamiz!
Podshoh mulozimlarini ergashtirib,xaligi kishinikiga boribdi.Uning uyi xarobgina uyi,nuragan devorlari,eski-tuski to’shaklarini obdon kuztgach,so’rabdi:
-Qalay,sog’-salomatmisiz?
-Alhamdulillah!-javob beribdi u kishi.
-Yeb-ichishingiz,maishatingiz durustmi?
-Alhamdulillah!
-Biron narsaga muhtojlingiz yo’qmi?
-Alhamdulillah!
-Biron narsadan qiynalmayapsimi?
-Alhamdulillah!
-Barakalla,barakalla,-debdi:-Bu uyingiz sal xarobaroq ahvolga kelib qolibdi,ijozat bersangiz,sizga yangi uy qurib bersak!
-Menga yangi uy kerak emas,shunisi ham bo’laveradi,-debdi kishi.-Bu uy vaqtinchalik uyimiz.Abadiy yashaydigan uyimizni chiroyli qilish tashvishidamiz.
-Jihozlaringiz ham,to’shaklaringiz ham deyarli yo’q ekan,xoxlasangiz,shu uyingizni yaxshilab jihozlab beraylik!
-Biz yaxshi jihozlarimizni yangi uyimizga jo’natib turibmiz,bu uyda boriga qanoat qilib turibmiz,-debdi kishi.
-Men shu mamlakatning podshosiman,-debdi podshoh.-Iltimos,sizga biror yaxshilik qilishimga ruxsat bering.Ayting,siz uchun nima xizmat qilay?
-Alhamdulillah!Birovning hizmatiga muhtoj emasman,-debdi kishi.-Iltimos,men uchun tashvish chekmang!
-Yo’q,sizga biror xizmat qilish podshoh uchun tashvish bo’libdimi?-debdi podshoh.-Ayting,har qanday yumush bo’lsa,bitta amrim bilan bajo keltirishadi.
-Mayli,unday bo’lsa,bitta yumush ayta qolay,-debdi ko’p shukr qiluvchi kishi.-Meni pashshalar ko’p bezovta qilishadi.Iltimos,pashshalarni mening yimga kelmaydigan,menga ozor bermaydiga qilib bering!
Podshoshning boshi qotibdi.Bosh qashlay-bosh qashlay debdi:
-Men podshohman,har qnaday ishni bitta farmon bilan bajartiraman,ammo pashshalarga”Bu yerga kelmanglar!”deya olmayman.Ularga so’zim o’tmaydi.
-Mening esa boshqa tashvishim yo’q,-debdi haligi kishi va o’ylanib chiqib ketayotgan podshohga qarab,qo’shimcha qilibdi:
-Siz saroyga qaytgach,o’n kun davomida fillaringizni kuzating!
Podshoh o’n kun davomida fillarini kuzatibdi.O’n kun davomida ulkan fillar na ovqat yebdi,na suv ichibdi.Ular ozib ham ketmabdi,hulqlarida ham biror o’zgarish bo’lmabdi.O’n kun o’tgach,yana avvalgidek ovqat yeb,suv icha boshlabdilar.
-Podshohim,siz sig’irdekkina pashshalarga so’zim o’tmaydi degan edingiz,qarang,anovi odam tog’dek fillarni o’n kun ovqat yeyish va suv ichishdan to’xtatib turdi,-debdi vazir hayratini yashira olmay.-Buning siri nimada ekan?
-Bu uning ko’p shukr qilishidan,-debdi podshosh o’ylanib.-Ko’p shukr qiladigan,doimo Alhamdulillah,deb yuradiga kishini Alloh taoloning o’zi duolari qabul bo’ladigan qilib qo’yar ekan.
Podshoh o’z-o’ziga so’zlayotgandek qo’shib qo’ydi:
-Biz esa oz shukr qilamiz,Judayam oz.
|
