Шаҳватлар касаллигининг дастлаб намоён бўлиши ҳижобни ташлашдан бошланади. Ўғил болалар билан қиз болаларнинг аралашуви замин бўлади. Ёш қизлар билан ёш йигитларга фаҳш ишлар сари йўл тайёрлаб беришдан илҳом олади.

Мана шу ишларни қилишликка, яъни эркаклар билан аёлларнинг ўртасида ёмон ишларни тарқатишлик учун саноғини айтиб бўлмайдиган даражада қувват мусаххар бўлган. Яъни бунга жуда катта пуллар ташланган, катта илмли одамлар, зўр университетлар бунга ишлаган ва тинимсиз ишламоқда. Биз ҳаммамиз йиғилиб, бир жамият бўлиб ҳаракат қилганимизда ҳам уни қувиб чиқара олмаймиз.Аёл киши билан эркак кишининг бузилишига сарфланаётган пулларга қарши мусулмон одам ҳеч нарса қила олмайди. Илло ота ўзининг қизини сақласа, эр хотинини сақласа, ака синглисини сақлай олса бўлди.

Мен Маккада яшайман – дейди Ҳазрати Али Тонтови. – Маккада иссиқ жуда ҳам қаттиқ бўлади, ҳарорат гоҳида 50 даражага чиқади. Мен бу ҳолатда нима қила оламан? Менинг қўлимдан Абу Қубайс тоғига бутун Маккаю Мукаррамани совутадиган катта бир кондиционер қўйиш келармиди? Ҳамонки, бу нарса қўлимдан келмаса, ҳеч бўлмаса, ўзимнинг уйимга кичкинагина кондиционер қўйиб олиб, маза қилиб ўтирганим яхши эмасми? Модомики дунёнинг ҳаммасини тузата олмас эканман, ақалли ўз уйимни тузатиб олсам ҳам бўлди, қизимни сақлаб олсам ҳам бўлди. Бизга лозими шуки, аввал ўзимизни сақлайлик. Худои таоло бизни кимларга бошчи қилиб қўйган бўлса, шу рутбада туриб аҳилларимиз, авлодимиз, фарзандларимизни сақлаб қолайлик.

Қизларим ҳижобда бўлиши учун мен нима қилай деган савол туғилади. Хусусан мен қизимни бу борада мажбурлашликни хоҳламайман. Ўзи хоҳламаган тарзда ҳижобга киришини ҳам сира хоҳламайман. Мен у ҳижобни қаноатланиб кийсин, қалби хотиржам бўлиб кийсин, яхши кўриб кийсин дейман. Биринчи қизимнинг ёши тўққиздан ўтиб ўнга қараб кетаётган кезларда ёки ундан сал олдинроқмиди, эсимда йўқ, лекин ҳали балоғатга етмаган кезлар эди, мен фикр қилдим, Аллоҳдан ёрдам сўрадим. Онасига айтдимки, эй онаси, бозорга бориб қизимга жуда ҳам нафис, қимматбаҳо рўмол сотиб олиб кел. Ҳалигача эсимда, ўшанда оддий рўмолни икки сўмга берарди. Агар нархи жуда ошиб кетган бўлса ҳам уч сўмга берарди. Хотиним ахир қизимиз ҳали ёш, рўмол ўраб борса, мактабдаги дугоналари устидан кулади, сочини ёпиб борадиган бўлса, уни ҳамма масхара қилади деб қолди гапим тугар-тугамас. Мен айтдимки, эй хотин, мен бу нарсаларнинг ҳаммасининг ҳисобини қилиб бўлдим. Унга шундай рўмол сотиб олгинки, бозорда энг қиммати бўлсин, ҳеч кимнинг пули етмайдигани бўлсин! Кейин хотиним бозорга кетди. Бозордан менга телефон қилиб айтдики, тақсир, мен бир жойдан рўмол топдим: ўзи ипакдан экан, лекин нархи қирқ сўм эмиш. Шуниси энг қиммати экан, деди. Бу ўша пайтда топадиган ойлигимнинг нақ ярми эди. Унга сотиб олавергин десам, хотиним ажабланди. Мени гапимдан қайтармоқчи бўлди. Мен айтган гапимда туриб олдим. Алҳол хотиним рўмолни олиб келди.

Қизим шу рўмолни ўраб мактабига борди. Мактабда қизимнинг рўмол ўраб борганига ажабланишдан кўра рўмолнинг чиройлигига ажабланиб қарашлик зиёда бўлибди. Рўмолнинг чиройлигига ҳамма ҳайрон қолибди. Рўмолини ҳамма мақтабди. Аксарият қизлар ҳасад ҳам қилишибди. Ҳаммаси уйга боргач, шундай рўмол бўлмаса ҳам ҳар қалай шунга ўхшаш рўмол олиб беринг деб оталарининг ҳоли-жонига қўйишмабди. Мен олиб берган рўмолга ўхшаш рўмол олдиришибди.

Хуллас қизимнинг рўмол ўрашлиги шу зайл – фахр билан бошланган. Бинобарин биров мажбур қилмаган. Халқда қимматбаҳо нарсанинг нархи ўзида деган гап бор. Ўша рўмол ўзининг баҳоси билан, ўзининг гўзаллиги билан, ўзининг савлати, оҳорлиги билан аслича қолди. Ундан кейин сингиллари ҳам шу рўмолни ўрашди. Ҳалигача янгидай турибди бу ажиб рўмол. Қизларимнинг ҳаммаси ҳижоб ўраниб катта бўлди. Ҳамма қизларим иқтидо билан, яхши кўриб, қаноатланиб, холислик билан ўради уни.

Ўша қизим ўзининг қизи билан кўп йил Европада яшади, лекин бирон марта юзини очмаган, кийинишини ўзгартирмаган. Қизимнинг қизи – Ҳодия Германияда ўқиди. Бир куни неварамнинг муаллимаси синфига кириб келса, неварам билан дугоналари тортишиб турган экан. Овозлари баландлаб кетган, ҳаммаси нимага рўмол ўрайсан деб неварамни юмма талагудек бўлишаётган экан. Муаллими гап нимада эканлигини суриштириб билгач, неварамга сенга ўн дақиқа вақт бераман, шу ерда ўтирган қизларнинг ҳаммасига нимага ҳижоб ўрайсан-у, унинг фойдаси нимада эканлиги тўғрисида гапириб берасан дебди. Неварам туриб, олмон тилида ҳижобнинг фойдаси тўғрисида бийрон-бийрон гапириб берибди. Шундан кейин ҳеч ким унинг олдида ҳижоб тўғрисида гап очмайдиган бўлибди.

Қизим бир маротаба, ижоза олган вақтида Оммонга келди (биз ўша вақтда Оммонда турардик). Иттифоқо, қизимнинг тиши оғриб тиш докторига боришга тўғри келибди. Тиш даволаш муассасасида бир жамоат юзлари очиқ, сонлари очиқ мусулмон араб хотинлар, ўзларини тараққиёт эгаларимиз деб ўйлаган, кофирга эргашишликни ўзларига фахр деб билган мусулмон хотинлар қизимнинг устидан кулмоқчи бўлибдилар. Қизимга қараб туриб сиз қайси қишлоқдансиз дейишибди. Қизим ҳам мен Женева деган қишлоқданман дебди. Женевадаги ўзининг ҳаёти тўғрисида, нечта тилни билишлиги, молу дунёда улардан нечи чандон бойлиги ҳақида гапиргандан кейин ҳаммалари ҳайрон қолиб сукут сақлабдилар.

Қизим олмонияда кўп вақтдан бери яшаганлиги учун немис, француз, инлиз тилларини яхши билар эди. Хуллас мана шу нарсалар юзаки кофирликка эргашиб юрган ўша мусулмон хотинларга жуда таъсирли бўлди.

Менинг тушунчам бўйича – дейди Ҳазрати Али Тонтови, – гўзал ахлоқни, гўзал одатни экишликнинг отини тарбия дейди. Шу нарсани неча марта қилса одат бўлади, биласизми дейди ва жавоб тариқасида бундай дейди: «фуқаҳоларнинг айтишига қараганда, бир марта билан одатга айланади. Фарзандингизга бир ишни қилдирдингизми, худо хоҳласа, мана шу нарса унга одат бўлиб қолади. Одатнинг саноғи 50 ёки 60 та эмас, битта. Ҳа, битта билан одатланиб қолади».

Ҳаётий тажрибаларимнинг биттаси шуки, қизларимнинг ёшлигидан уларнинг одатлари дурустлашишлигига ҳаракат қиламан. Гўдак, ҳали тўрт ёшга кирмаган қизчамга овқат чайнаётганда оғзингни очмагин деб ўргатсам, аҳилларим ҳайрон бўлишарди. Мен унга оғзимга овқат солмасдан, оғзимни очмасдан қандай қилиб қимирлатишни кўрсатиб берардим. Гоҳида оғзимга овқат солиб туриб мана шундай қилиб ейиш керак деб гапиришдан эринмасдим, – дейди Ҳазрати Али Тонтови.

Пайғамбар алайҳиссалом мусулмонларга номоз аҳкомларини ўргатаётганларида, уларнинг олдида намоз ўқиётганларида уларга «Менинг намозни қандай қилиб ўқиётганимни кўриб, Сиз ҳам намозни шундай қилиб ўқинглар» дер эдилар. Пайғамбар алайҳиссалом мусулмонлар билан ҳаж қилдилар. Аҳкоми ҳажни уларга талқин қилиб ўргатаётганларида «Ҳаждаги қилинадиган ибодатларни мендан ўрганинглар» деганлар.

Муқояса қилиш жилла жоиз бўлмаса-да, ростини айта қоламан: мен қизимга қўлни совун билан қандай қилиб ювишни ўргатишдан ҳам эринмаган одамман. Қизимнинг тиши чиқиши билан унга мисвоқ олиб келиб тишни қандай тозалашни ўргатишдан ҳам эринмаган одамман. Мактабларда ўргатишда гапиришдан нарига ўтишмайди, мен эса эринмасдан ювинишга мўлжалланган жойга қизимни қўлидан етаклаб кириб, қўлимни, тишимни ювиб ўргатардим. Қизим салгина катта бўлганидан кейин санчқи (вилка) билан қошиқни қандай қилиб ишлатишни ўргатдим. Мен французларнинг одатини яхши кўрганим учун бундай қилмадим, балки кофирларнинг ичига кириб қолганда қизим ҳижолат бўлиб қолмаслиги учун ўргатдим.

Баъзи уқувсизлар гумон қилганидек, бу ишларнинг суннатга ҳилоф тарафи йўқ. Пайғамбар алайҳу вассаллам ҳам гўштни кесишликда пичоқ ишлатганлар. Динимиз ҳам маслаҳат билан бўлган одатлардан ҳаргиз қайтармайди. Қизимнинг ейишига, одобига, озодалигига шу даражада эътибор бериш баробаринда мен бундан-да эътиборлироқ, юқорироқ нарсага ҳам аҳамият берардим. Бу нарса унинг қалбига иймон дарахтининг уруғларини экишлик эди. Қизларимнинг тарбияси билан боғлиқ гапларни радиода ҳам, телевизорда ҳам кўп гапирганман. Аллоҳ ҳақида қизчамнинг қулоғига қуйишни у уч ёшга тўлар-тўлмас бошлаганман.

Такрор бўлса ҳам яна қайтараман, ҳолва олиб келсам ҳам, ўйинчоқ олиб келсам ҳам Аллоҳ берди деб айтардим. Қизим ўйинга берилиб кетган пайтда ҳам қўлига Аллоҳ берди деб ўйинчоғини тутқазар эдим. Ва бир куни у Аллоҳ қаерда деб сўради. Сен уни кўзинг билан кўролмайсан дедим. Лекин у ҳозир сенинг гапингни эшитиб турибди, бирон нарса сўрасанг эшитиб, сен сўраган нарсани юборади дедим. Агар қизчам эй Аллоҳ, менга шу нарсани бергин деб сўраса, мен эринмасдан шу нарсани олиб келиб берардим. Мана қизим, сен Аллоҳдан сўраган эдинг-а, сенга мендан бериб юборди дердим. Эй қизим, сенга Аллоҳ таоло бераяпти, лекин у ҳам ўзи ёқтирган болаларгагина беради.

Ота-онасининг айтганини қилдиган, ёлғон гапирмайдиган, таҳорат қилиб юрадиган қизларни яхши кўради. Шунақа, яхши қизларга Аллоҳ сўраганини беради. Агар сўраган нарсангни бермаса, сен Аллоҳга ёқмайдиган иш қилганинг учун бермаган бўлади. Худога ёқадиган иш қилгин. Қилаётган ишингни менга айтгин. Дада, мана шу ишни қилсам бўладими, Аллоҳга ёқадими, мендан хафа бўлиб қолмайдими – деб сўрасанг, мен қилаётган ишингни тўғри ёки нотўғрилигини айтаман. Шундай қилиб, мен қизимга тарбия беришликда қадам-бақадам силжиганман. Ақли зиёда бўла бошлагани кейин «Эй қизим, агар яхши иш қилсанг сенга у ёки бу нарсани олиб келиб бераман» дейиш ўрнига «Аллоҳ бунинг учун сени жаннатга олиб киради» дейишни бошлаганман. Тоинки, мендан бирон нарсани умид қилиб қолмасин, мен шу ишни қилган эдим, дадам ҳеч нарса бермади деб айтмасин. Агар бирон бир ёмон иш қиладиган бўлса, ҳаргиз уни ураман деб таҳдид қилмас эдим. Ҳар ким шу ишни қиладиган бўлса, худо уни дўзах азобида қийнайди деб қўяверардим.

Бир куни қизим мендан жаннат нима, дадажон деб сўраб қолди. Мен айтдимки, жаннат жудаям катта ҳовли, атрофида катта-катта ҳовлилари бор. Ичида ширинликлари ҳам, ўйинчоқлари ҳам бор. Нима хоҳласанг, ҳаммаси бор. Ҳамма нарсаси бепул. Яхши болаларни худо жаннатга олиб киради. У кофирларни, намоз ўқимаганларни, гапга кирмаганларни дўзахга олиб киради дердим.

Аслида қизим жаннат ҳақида сўради, лекин мен дўзах ҳақида ҳам гапираверардим. Қизларим билан мана шунақанги йўл тутардим. Уларга насиҳатларни, ваъзларни гоҳида кенг-кенг гаплар билан ҳам гапирардим. Қачонки қизларимга бир иш буюрсам, орқасидан Аллоҳнинг савобини, ваъдасини қилишдан ҳам эринмас эдим. Хуллас, менинг қизларим ёшлигидан худодан қўрқиш билан, худо кўриб турибди-ку деган ақида билан катта бўлишган.

Масалан, қизим бирорта дугонасининг уйига борганида уларнинг оиласида бирон бир аёл очиқ юрганини кўрса, уйга келибоқ дада, аёл киши очиқ юриб бўлмас эди-ку, фалончи очиқ юрибди деб айтарди. Қизим, сен унақа қилмагин асло. У худонинг гапига қулоқ солмас экан. Аллоҳ уни яратган, Аллоҳ унга хоҳлаган ҳамма нарсасини берган. Ўша хоҳлаган ҳамма нарсасини бериб туриб жисмингни бегона эркаклар олдида очмагин деган. Лекин у худонинг гапини қилмабди-да, қизим дердим. Аллоҳнинг айтганини қилмабди десам, у аёлга нисбатан қизимнинг қалбида ёмон кўришлик пайдо бўлиб қолар эди. Бир куни келиб, дада, сиз «худо ёмонларнинг жазосини беради», – дердингиз, у аёл ҳали ҳам юрибди-ку, худо жазосини бермади-ку деб сўрайди. Энди мен унинг гапига муносиб жавоб топишим керак. Хўш, мен нима дейишим мумкин? Ундан «Қизим, сен биринчи синфдан иккинчи синфга қачон ўтасан?», – деб сўрадим. «Имтиҳондан кейин», – деди. «Ҳа, худди шундай, қизим, имтиҳондан кейин ўтилади, – дедим. – Имтиҳонда одам ё хор бўлади ёки азиз бўлади. Имтиҳонгача ҳамма "азиз" бўлиб юраверади, аммо ҳақиқий азизлик имтиҳондан кейин бўлади. Ўша мактабингдаги имтиҳон аслида жуда кичкина имтиҳон. Ана шу имтиҳондан «йиқилиб», биринчи синфдан иккинчи синфга ўтолмаган одам озгина аламланади. Синфдошлари, дугоналари, қўни-қўшниларининг олдида юзи озгина шувут бўлади. Лекин олдинда роса катта имтиҳон бор. У имтиҳонга ҳамма киради. Муаллиму, шогирду, катта-ю, кичкина-ю, ҳоким ҳам, маҳкум ҳам. Ҳамма ўлганлар – Одам алайҳиссаломдан тортиб ўша кунгача дафн қилинганларнинг ҳаммасини Аллоҳ таоло битта жойга жамлаб, уларнинг амалларини торозига тортади. Яхшилик қилган бўлса, иймон билан ўлган бўлса, жаннатга боради. Кимки кофир бўлган бўлса, Аллоҳ уни дўзах билан азоб беради. Ана ўша ердаги шармандалик ҳамма инсоннинг олдида, ҳамма инсоннинг кўз ўнгида бўлади. Шунақанги имтиҳон бор. Ана ўша имтиҳонгача Сизни ажаблантирган аёл ва унга ўхшаганлар юриб тураверади.

Қизларимга ақида усулларини, қалбларига иймон уруғларини шундай қилиб экар, сингдирар эдим. Ҳар бир гапимни ёш бола тушунадиган услуб билан гапирардим. Чунки баъзи гапларни ёш бола тушуниши қийинроқ, – дейди Ҳазрати Али Тантови. Ҳазрат Али Тантови раҳматуллоҳи-алайҳнинг ушбу китобларида ёритилган бу муаммолар бизнинг бугунги кунимиз учун ҳам жуда долзарбдир. Аллоҳ бу китобдаги солиҳ фарзанд тарбияси йўлидаги бой тажрибадан бизнинг ҳам тўкис фойдаланишимизга муваффақ айласин. Фарзандларимизнинг Аллоҳнинг иймонли, эътиқодли ва солиҳ бандаларидан бўлишига етказсин. Амин.

Қўқонлик Ёрқинжон қори тарафидан таржима қилинган.